insanlık duygusu ile realizmin çatışmasını oppenheimer de görüyoruz
strauss – oppenheimer savaşı
tam nolan usülü bir film. interstellar, dark knight ve inception daki o farklı sekansları birleştirme tüyosunu oppenheimer da da uygulamış. teknik güzel ama bir biyografi filmine yakışıyor mu bilmiyorum.
içimdeki yangın filmine geldiğimizde ise, film başlarda ağır ilerliyor. savaşın ve savaştan etkilenenin sadece içinde olan kişi için değil diğer kuşakların da etkilendiğini anlatan film, sonunda adeta izleyiciyi mahvediyor.
son izlediğim film sonbahar ise, biraz demirkubuzvari bir hava verdi. ağır ilerleyen bir yapısı var, ayrıca sonu tahmin edilebilir. ama izlenilir bir film.