%60’ı rezillikle, %40’ı eğlence ile dolu olan bir karnavaldı bana göre. Rezilliklerden bahsedecek olursam:
İlk gün girişte tam 5 buçuk saat sıra bekledik. Tuvalet ve duş sıraları çoktu, tuvaletlerde sabunu bırak, sifon bile yoktu. Deniz çok yosunlu ve aşırı sığ idi. İçerideki fiyatlar pahalı idi.
En önemli sıkıntı ise çadır meselesi. Çadırımızı kurduk, iyi güzel bir iki gün yattık, üçüncü gece yattığımızda rezil olduk. Sebebi ise şu, çadır alanı açık, yani ağaçsız ve kumla dolu. Yani alan aşırı rüzgar alıyor ve o rüzgarla birlikte hem çadırlar zarar görüyor hem de havaya kum kalkıyor. Son gün, arkadaşım bir gün önceden gittiği için yalnız kaldım o gece. Gecenin 2’sinde aşırı büyük bir rüzgar geldi, çadırım sallanıyor, ben uyumaya çalışıyorum gün aysın da evime gideyim diye. Etrafa baktım o karanlıkta, milletin çadırları yıkılmış. Çok korkunçtu.
İyi yönlere gelelim, her şeyden önce bunun bir festival olduğunu unutmamak lazım. Harika sanatçılardan oluşan harika konserler vardı, yemekler güzeldi, söylendiği kadar olmasa da çok güzel etkinlikler vardı. Yeni insanlarla tanıştık. İçtik, gezdik, tozduk.
Ayrıca, karnavalın Urla’da olması benim çok işime geldi. Daha önce de belirttiğim üzere ben 2001 – 2008 yılları arasında, bir ve sekiz yaş aralığımda Urla’da büyüdüm. İlkokulumu Bademler köyünde okudum. Bir öğretmenim vardı, Hakan hoca. Diğer öğretmenler döve döve yazı yazmayı öğretirken, bizim hocamız bize gazetelerden kelime bulmaca çözdürüyordu, okuma bayramları yapıp bize tiyatro oynatıyordu. Bugün ne isem, üzerimdeki payda aşırı büyük rolü olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim öğretmenimin. Bu karnaval sayesinde de, kendisini ziyaret etme imkanı buldum..
Sözün özü, bu karnaval daha ilk defa yapıldı. Çeşitli eksikliklere rağmen çok güzeldi. Umuyorum ki önümüzdeki senelerde bu eksiklikler kapatılacak, Urla harika festivallere öncülük edecek.
